در اروپای قرون وسطی، صنعتگران ماهر ساعت گوچی سه موتوره را با چرخ دنده‌ها، موتورهای وزنه‌ای، در آستانه فرار و چرخ‌های تعادل می‌ساختند، ابتدا برای برج‌های کلیسا، سپس در اوایل قرن شانزدهم به شکل قابل حمل. در این دوره عقربه دقیقه شمار به عقربه ساعت تکی اضافه شد که تا آن زمان معمول بود.
توسعه ساعت‌های مکانیکی دقیق نه تنها با شیفتگی فنی به زمان، بلکه با مزایای عملی اندازه‌گیری دقیق آن نیز ارتقاء یافت. کرونومترهای دریایی برای دریانوردی اروپا در قرن هجدهم اساسی بودند. با معرفی راه آهن به عنوان وسیله حمل و نقل انبوه از سال 1830 به بعد، وقت شناسی به طور ناگهانی برای کل جمعیت اهمیت یافت.
به استثنای چند سگک تزئینی برای زنان، ساعت های جیبی تا اوایل قرن بیستم رایج ترین نوع ساعت مکانیکی باقی ماندند. ساعت‌های مچی مکانیکی آن‌طور که امروزه می‌شناسیم، تنها پس از جنگ جهانی اول، با استفاده روزافزون از خودرو، توسعه یافتند و محبوب شدند. به هر حال، وقتی پشت فرمان هستید، بیرون آوردن ساعت از جیبتان سخت است.
علاوه بر تولید ساعت‌های مکانیکی در سوئیس، در پایان قرن هجدهم دو مرکز مهم دیگر تولید ساعت در آلمان وجود داشت. آنها در جنگل سیاه و در گلاشوت قرار داشتندو هر دو از فروپاشی کشور پس از جنگ جهانی دوم جان سالم به در بردند.
با این حال، ورود ساعت های مکانیکی کوارتز با باتری در اواخر دهه 1960، کل صنعت ساعت های مکانیکی را در یک بحران جدی فرو برد. تحقیقات در زمینه فناوری فرکانس در اوایل دهه 1920 در سراسر جهان انجام شد و در سال 1950، اولین حرکت کوارتز برای ساعت های قابل حمل در سوئیس ایجاد شد.
اما این شرکت های ژاپنی بودند که تولید انبوه خود را آغاز کردند و در نهایت طی چند سال بر بازار تسلط یافتند.
امروزه انواع مختلفی از ساعت ها وجود دارد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.